Κυριακή Νο 3

Μαύρη κωμωδία! Αυτή προτιμάω, εγώ ο Μανώλης, το είδος της λογοτεχνίας που μπορεί κάλλιστα να είναι συνώνυμο της "ζωής"! Ν' αφήσουμε και το θαυμαστικό γιατί τα χρειαζόμαστε όλα τα σημεία στίξης στην μαύρη κωμωδία μας.

Φυλλομετράω τα αστεία λοιπόν της κωμωδίας και να Ένα που συνοπτικά λέει πως δεν είμαι εγώ υπεύθυνος για τις παρανοήσεις που δημιουργούν οι άνθρωποι στον εαυτόν τους - εντάξει, τις ενθάρρυνα λιγάκι, αλλά θα το λεγες αυτό υπαιτιότητα; Εγώ έφταιγα αν οι άλλοι ήταν τυφλοί;
Συνάντησα πολλούς τυφλούς στη ζωή μου, σαν να τους τράβαγε τούτη η αναπηρία. Σύντομα κατάλαβα το λόγο, είναι απείρως βολική! Ο τυφλός είναι ένα εξαίσιο θύμα που ύπουλα και με άφταστη μαεστρία εναποθέτει στους ώμους μου τύψεις και με ξεμπροστιάζει ως θύτη! Τι άγαρμπη προσπάθεια Θεέ μου, τι κουραστική και ανώφελη! Χάνεις χρόνο γλυκό μου θύμα, χάνεις ενέργεια, χάνεις .. χάνεις .. τις ευκαιρίες να βρεις το φως σου, άρα δεν το θέλεις ουσιαστικά. Εγώ, ο Μανώλης, στο λέω ευθέως, εγώ που τρελαίνομαι για Μαύρη κωμωδία, αλλά ρε αδερφέ να υπάρχει κι ένα σενάριο της προκοπής, όχι όλα στα τυφλά και χύμα και ακαταλόγιστα.

Ο Μανώλης θα επανέλθει σύντομα, τώρα πάει για το καφεδάκι της Κυριακής του.