ιστορίες της δευτέρας σε πεζό λόγο

την συνάντησα πριν χρόνια, ένα βροχερό μεσημέρι, την ήξερα μέσα από τα κείμενά της και την ανίχνευα μέσα από τους στίχους της, έμαθα για την ζωή της και την "δράση της" τρώγοντας εκείνο το μεσημέρι πλάι στην θάλασσα που μια κοίταζε αυτή, μια εγώ και ενδιάμεσα κοίταζε η μία την άλλη, δεν ξανασυναντηθήκαμε ποτέ και μάλλον χαθήκαμε έκτοτε, δεν την ξέχασα όμως ποτέ διότι η "αύρα" της ήταν τόσο ήρεμα δυνατή που την έκανε αξέχαστη κι απόψε αίφνης πετάχτηκε μπροστά μου πάλι σαν "σύνδεση" με το παρελθόν, σαν "ιστορία της (πρώτης) Δευτέρας για να εγκαινιάσει την νέα μου συνήθεια ... τις ιστορίες της Δευτέρας, ξόρκι για όποιες πληγές μου έχουν ανοίξει και κλείσει κάποια Δευτέρα
αν με διάβαζε απόψε θα της έγραφα την απάντησή μου γιατί κοιτάζω τόσο συχνά την θάλασσα, για να πάρω από το χρώμα της, την δύναμή της ...