Χαμηλά, εντελώς, ασημένια, δυο λουριδίτσες ίσα – ίσα να ξεχωρίζουν το πόδι από την πυρακτωμένη γη, φορούσε. Ενώ περπατούσε, τα κοίταζε συχνά. Μπορεί το χρώμα, ασυνήθιστο για αυτή, να έκανε τα μάτια της να πέφτουν πάνω τους, μία στο ένα, μία στο άλλο ανάλογα με το βήμα της. Μπορεί πάλι να μην ήθελε να σκεφτεί το βήμα της και να πρόσεχε το ντύμα τους. Ενδόμυχα ήξερε τι δεν έπρεπε να λογιστεί. Το για πού την πάνε τα «ασημένια πέδιλα». Λες να είχαν δική τους γνώμη; Λες να είχαν βγάλει δική τους απόφαση για τον προορισμό της; Μπα, το ήξερε, έλεγε χαζά. Τότε; Ποιος αποφάσισε για την πρωινή πορεία της; Ρωτούσε την ίδια και της αποκρινόταν πως αυτή δεν είχε ιδέα πως βρέθηκε, Αυγούστου πρωινό, να διασχίζει τον μεγάλο δρόμο της πόλης. Μήπως το μυαλό σταμάτησε; Μήπως κόπηκε η παροχή της λογικής; Και τότε; Τότε ποιος θα της απαντήσει; Χρειάζεται απάντηση; Μα ναι, οπωσδήποτε. Έτσι έχει συνηθίσει. Ερώτηση – απόκριση και αναλόγως μπροστά ή πίσω ή στάση στην πορεία της ζωής της. Κάτι διαφορετικό συμβαίνει σήμερα. Ασυνήθιστο. Πορεύεται στο άγνωστο με μια λαχτάρα τόσο δυνατή που προοιωνίζει την μοναδικότητά του. Το ένιωθε. Το ήξερε. Αυτό το πρωινό δεν θα είχε επανάληψη. Ο μόνος μάρτυρας θα ήταν τα ασημένια πέδιλα. Ούτε καν η ίδια. Ήταν σαν να μην υπάρχει. Μια δίνη χρόνου την έκλεισε μέσα της. Μια τρέλα την τράβαγε να προχωράει χωρίς σταματημό. Ο ήλιος καυτός τα ξάσπριζε όλα και μόνο θολά την εικόνα της – μα ποια είναι αυτή; - στα τζάμια των μαγαζιών έβλεπε όταν η ματιά της έφευγε από τα ασημένια πέδιλά της. Αμυδρά άκουγε την βουή ανθρώπων και αυτοκινήτων, μα δεν έδινε σημασία. Δεν υπήρχε άλλη σημασία εκτός από την απόλαυση της ώρας τούτης. Η ώρα εκτός τόπου και χρόνου. Βίωση την λένε. Να μην τέλειωνε ποτέ σκεφτόταν μα ήξερε πως το τέλος της είχε ξεκινήσει από τη στιγμή που βγήκε από το σπίτι της. Δεν είχε παρέα. Ήταν αυτή και το φάντασμά της στο μεθυσμένο όνειρό της.
Μόνο μην ξεχάσει να ξυπνήσει …
29 σχόλια:
Πολύ όμορφη η γραφή σου μα στο'χω ξαναπεί.
Πολύ όμορφο κι αυτό που έγραψες, ξέρεις..το τετράστιχο..
Σ'ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκρισή σου..
Να είσαι καλά κοπέλα μου..
ναι,
και μενα μ αρεσει ο τροπος που γραφεις!
μου θυμισε το κειμενο που έβαλες
αυτό.."παρων λες και χάνεται..το πα στο παρελθον και το ρων στο μέλλον"
το αιώνιο τωρα και η χαρά μέσα απο τα ασημαντα..
σ ευχαριστώ πολυ!!
καλο μας ξημέρωμα!
... ζήσε τη στιγμή κι ας σε κάψει, είχα διαβάσει κάπου. Μόνο τότε μπορείς να πεις ότι έζησες!
Τα ασημένια πέδιλα που περιγράφεις... τα έχω στη ντουλάπα μου! περιμένουν να καλοκαιριάσει και να με σεργιανίσουν στα στενά της πόλης! Καλό σου βράδυ :))
χμμμ... μοναχικές πορείες σε άγνωστα μέρη, χωρίς λόγους και αιτίες... μα δεν είναι πορείες, είναι βόλτες στα όμορφα, στα όνειρα τα παιδικά, στις μέρες που αποζητούμε να μας βρουν
(δεν βάζω ποτέ ξυπνητήρι όταν τέτοιος ύπνος με σέρνει στα σύννεφα)
Καλό ξημέρωμα Νότα μου
(πανέμορφο το κείμενό σου!!!)
βροχούλα σε ευχαριστώ. Το τετράστιχο δεν είναι δικό μου. Είναι αντιγραφή, το γράφω άλλωστε αλλά είναι το απλό που πάντα αναζητώ.
νηφάλια μέθη και σε σένα σε ευχαριστώ. "Η χαρά μέσα από τα ασήμαντα" πολύ ωραίο.
evaggelia μου δεν ξέρω αν θα ξαναφορέσω τα δικά μου. Ο καιρός θα δείξει ...
Λάκη μου ούτε εγώ βάζω ξυπνητήρι. Ούτε εγώ ...
το πιο όμορφο είναι,
το όνειρο να ακολουθεί τη μέρα...
καλημέρα...:)
Καλή μου Νότα καλησπέρα.
Μπήκα στον πειρασμό και σε προσκάλεσα στο μπλογκοπαίχνιδο "δια χειρός".
Μόλις είδα όμως πως το έχεις ήδη κάνει.
Υπέροχη η γραφή σου όπως πάντα!!!
Φιλί γλυκό καληνύχτας
Γεια σου Νοτα!
Διαβαζοντας το κειμενο σου, μου ηρθαν πολλες εικονες στο μυαλο...
Σαν να βιωνα οσα διαβαζα...
Αυτα τα ασημενια πεδιλα τα φανταστηκα με φτερα...!
Ευχαριστω και για την προσκληση στο παιχνιδι (αν και αργοπορημενα..). Πολλη η δουλεια των τελευταιων ημερων και δεν μου επετρεψε να επισκεφτω τα διαδικτυακα "σπιτια" των φιλων μου..
Καλη εβδομαδα!
Πόσες φορες η μοναδική μας παρεα ειναι το φάντασμά μας...
Πολλες...
κι εκείνο το ασημενιο πέδιλο ίσως.. να μας θυμίζει διάφορα..
Πολυ ομορφη εγγραφη
Καλημερα και καλη βδομαδα
Γωγούλα μου γιατί άραγε ποτέ να μην συναντάμε το πιο όμορφο την επόμενη μέρα;; Γιατί έτσι είναι η ζωή.
Νεφέλη μου σε ευχαριστώ για την πρόθεση - πρόσκληση.
Καλό σου απόγευμα
πρωτόπλαστη περίμενα από σένα τη βίωση.
Όσο για την πολύ δουλειά όλοι ξέρουμε από τέτοιες καταστάσεις. Μην ανησυχείς.
Μαρία μου σε ευχαριστώ. Όσο για το φάντασμά μας όντως είναι πολλές φορές η μόνη μας και μόνιμη παρέα.
Καλό απόγευμα
Διάβασα ένα όμορφο τρυφερό κείμενο , κάτι στα μέτρα μου δηλαδή που με κάνει να χαίρομαι γιατί εδώ στα μπλοκ βρήκα την ελπίδα οτι η τρυφερότητα και ο πλούτος ψυχής δεν πέθανε στην εποχή μας.
Αυτο το "ΜΗ ξεχασει να ξυπνησει" ειναι για μενα ολα τα λεφτα!!!
πολλα φιλια νοτα μου
Πάντα ξέρουμε σχεδόν ότι το τέλος της βίωσης, όπως την λες, έχει ήδη αρχίσει από τη στιγμή που αρχίζουμε να τη βιώνουμε! Όμως το ταξίδι στο μεθυσμένο όνειρο είναι μαγνήτης Νότα μου, και αδύνατο να του αντισταθεί κανείς!
Το ξύπνημα όσο οδυνηρό και αν είναι, είναι αναπόφευκτο και καμιά φορά λυτρωτικό!!
Πολύ δυνατή γραφή!
Φιλιά!
Αχτίδα μου καλώς ήρθες και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Θα συναντιόμαστε και στα κοχύλια μας.
Faraona μου και για μένα αυτές οι λέξεις είναι όλα τα λεφτά.
Καλό σου απόγευμα
Μαριάννα μου, πολύ δυνατό και εύστοχο σχόλιο.
Καλό σου απόγευμα γλυκιά μου
para poly omorfo....grafeis poly wraia,,,,allwste....an8rwpos xwris fantasia einai an8rwpos xwris skepsh....xwris kardia!!!
μια βολτιτσα κι απο δω -γιατι εχουμε πολυ δουλεια απο κει- να σ ευχαριστησω για την αποδοχη της προσκλησης στα ΑΣΠΡΑ ΚΟΧΥΛΙΑ.
θα περασουμε ενα ομορφο καλοκαιρι.
φιλακια.
Ναι antharth η φαντασία τα φταίει όλα. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Αλίκη μου κι από εδώ τότε σε ευχαριστώ για τα "άσπρα κοχύλια" μας πλέον.
Τα ασημένια πέδιλα είχαν φτερά!Είχαν ψυχή!Οι μοναδικοί μάρτυρες μιας "βίωσης".
'Ομορφα γράφεις Νότα,πολύ όμορφα ξέρεις να πλέκεις το όνειρικό με το πραγματικό.
"Αρκεί να μη ξεχνάς να ξυπνάς"!
'Ολο το μυστικό είναι εκεί!
Ανασαιμιά μου στο ... πλέξιμο έχω όντως μια ειδίκευση ξεχωριστή.
Την καληνύχτα μου
Πάρα πολύ όμορφο..
"Μονο μη ξεχασει...να ξυπνήσει!!"
τέλειο! :)
Καλημέρα ζεστή κι αν πρέπει να γίνει έτσι για κάποιες στιγμές ας γίνει. Ο χρόνος δεν έχει τρόπο να σταματήσει. Ούτε εμείς τρόπο να αντιληφθούμε τα πάντα μέσα στο χρόνο
Το δικό μας τέλος τώρα φαίνεται να αρχίζει...
Ετοιμάζονται να εισπράξουν τις τελευταίες κολοσσιαίες μίζες τους.
Μοναδική αποκλειστική αποκαλυπτική επιστημονική ανακάλυψη για την «Αγορά του Αιώνα»!
Τρέξατε!
(στο blog μου εννοώ, όχι στους κήπους...)
Υ.Γ.
Το κείμενό σου, κατ' αρχή, υπέροχο.
Αργότερα θα το εξερευνήσω. Τρέχω από μπλόγκ σε μπλόγκ τώρα...
Τελικά ...
.. πάντα μένει το αποτύπωμα
...πάντα μένει το στίγμα.
roadartist μου σε ευχαριστώ.
Καλό βράδυ
freedula μου ... ας γίνει αλλά και "ό,τι έγινε, έγινε".
Καλή σου νύχτα
εξερευνήτη καλώς ήρθες.
Έτρεξα λοιπόν αλλά, στο έγραψα και στο blog σου, η εξερεύνησή σου γνωστή από καιρό.
Καλό σου βράδυ.
takiz μου συμφωνώ απόλυτα.
Καλή σου νύχτα
Νότα μου
πρώτη φορά έρχομαι να γράψω στο σπιτάκι σου.
Σου εύχομαι νάσαι πάντα ευρύχωρη και στοργική,ελεύθερη και ζωντανή.
Να μην λιγοστέψουν οι μυρωδιές να μην περισσέψουν οι μοναξιές στην ζωή σου.
Καλή σου μέρα:)
Δημοσίευση σχολίου