Τι μας συμβαίνει;;;

Ο χρόνος μου λίγος. Πολλή δουλειά, πολλές υποχρεώσεις, όπως όλων μας φαντάζομαι. Η επιθυμία μου όμως είναι να μην αφήσω τη "νοτα" μου. Μου πρόσφερε πολλά, όσα δεν φανταζόμουν όταν την ξεκινούσα και στην πορεία ομολογουμένως η "ΜΕΤΑΒΑΣΗ", μου έγινε συντροφιά πολύτιμη, ακόμα και όταν δεν έγραφα τίποτα. Μόνο και μόνο που διάβαζα των άλλων τα αποθέματα, που μπορούσα να τα σχολιάσω με ταυτότητα, έστω και μη πραγματική, που γνώριζα χαρές, πίκρες, πόνους, προβληματισμούς, ιστορίες, ευχές. Που συναντούσα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ.
Προσπαθώ λοιπόν νάμαι εδώ, μαζί σας, με παλιούς γνώριμους και με καινούργιους. Με όσους μπορώ, όσο πιο συχνά μπορώ. Να ρίχνω ματιές μέσα σας και να αφήνω να κάνετε το ίδιο σε μένα.
Μόνο να, κάτι μου φαίνεται συμβαίνει. Πάω σε blog που πήγαινα ελεύθερα και με ειδοποιούν πως τα σχόλιά μου θα ελεγχθούν από τον ιδιοκτήτη ή πως για να τα διαβάσω θα πρέπει να έχω πρόσκληση από τον οικοδεσπότη ή πως το περιεχόμενο κάποιων σπιτιών μπορεί να με ενοχλήσει κ.λπ.
Τι είναι όλα αυτά;;;
Τι μας συμβαίνει;;;
Κανόνες, περιορισμοί, προειδοποιήσεις!!!
Ακόμα κι εδώ;;;
Γιατί;;;
Γιατί;;;

Δεν ξέρω. Δεν θέλω να υποθέσω. Δεν θέλω να απαντήσω.
Θέλω να αφεθούμε σε ό,τι προσφέρει αυτή η επικοινωνία και μόνοι μας να επιλέξουμε τι μας ταιριάζει και πως μας ταιριάζει. Να αφήσουμε δε, όσους άλλους και με όποιους άλλους τρόπους διαλέξουν αυτοί να κάνουν το ίδιο. Εδώ δεν είμαστε για να διδάξουμε ή για να προφυλάξουμε ή για να επιβεβαιώσουμε ή για να επιβεβαιωθούμε. Είμαστε για να είμαστε απλά εμείς. Τίποτα άλλο.

Γνώμη μου...