Συγκλονιστικό και το γράμμα και η συμβουλή της προς όλους μας. Γράμμα – ποίημα – νάρκη είναι. Κι΄έφτασε σε μένα μια από εκείνες τις στιγμές που χρειάζεται κανείς κάτι για να ξυπνήσει από την εσωστρέφειά του, από τον εφιάλτη του μυαλού του, από τον κυκεώνα του εγώ του.
Πολύ απλά το ποίημα της μικρής που έχει τίτλο: « Αργός χορός» λέει : ΖΗΣΤΕ ΧΑΛΑΡΑ. Δεν ξέρει πως αλλιώς να πει : κόψτε γκάζι, μην τρέχετε σαν σε κούρσα ταχύτητας, μην χορεύετε τόσο γρήγορα, μην αγχώνεστε, μην δίνετε σημασία στα μικρά και ανούσια, μην στριφογυρίζετε σαν σβούρες, μην πτοείστε από τα προσωπεία και κοιτάξτε τα πρόσωπα, γιατί το δώρο της ζωής δεν θα το ανοίξετε ποτέ έτσι.
Κοίτα τώρα να δεις ένα πράγμα. Να παίρνεις κουράγιο και να συνέρχεσαι από τα λόγια ενός άρρωστου και καταδικασμένου παιδιού. Τα λόγια του σε συνεφέρνουν; Η αμείλικτη μοίρα του; Ο τρόμος για έναν παρόμοιο εφιάλτη; Δεν ξέρω. Ίσως όλα μαζί να σε ταρακουνάνε και όχι από φόβο τόσο για το θάνατο όσο από επίγνωση του πόσο τσαλακώνουμε το δώρο μας, τη ζωή μας.
Απολαύστε το δώρο σας. Μοιραστείτε το και θαυμάστε το. Το αξίζει.
Ένα και μοναδικό είναι για τον καθένα μας.
6 σχόλια:
Έλαβα πρόσφατα και γω αυτό το e-mail.
Ανήκουμε παρ όλες τις ασκήμιες και τις δυσκολίες, στους ευνοημένους. Το παρελθόν και το μέλλον, συγκλίνουν στο παρόν. Το αύριο κάποια φορά, απλά δεν θα έρθει, και η επένδυση σε αυτό, μπορεί να συμβεί με την επένδυση στο μέλλον που μόλις ανταμώσαμε.... Στο τώρα! Επένδυση ζωής, αγάπης, συντροφικότητας. Η ζωή είναι τώρα, και τώρα και η ευθύνη μας απέναντι σε κείνη και σε μας. Συμβαίνει...
Καλό ξημέρωμα! :))
Συνήθως η τραγωδία στη ζωή κάποιου άλλου μας ξυπνά και μας δείχνει πόσο προνομοιούχοι είμαστε και ότι είμαστε καλά.Πως όλα τ'άλλα είναι απλά χαζά. Σαφώς και πρέπει να ζούμε, την κάθε μέρα, την κάθε στιγμή.Να λέμε τα σ'αγαπώ μας και να δίνουμε την αγκαλιά μας, να δείχνουμε όλη την αγάπη μας και να χαμογελάμε. Την καλημέρα μου νότα.Πάντα με λυπούν ιδιαίτερα τέτοιου είδους περιστατικά, με τρομάζουν για να'μαι πιο ειλικρινής.
Εμένα τώρα ξέρεις πως με πετυχαίνεις. σε μια στιγμή που νιώθω οτι είπα τόσο λίγο το σ' αγαπώ σε σχέση με αυτό που ένιωθα, σε μια στιγμή που νιώθω ότι θα μπορούσα να είχα κάνει τόσα μα δεν τα έκανα. Και τώρα απλά είναι αργά. Μα είναι αργά και που το σκέφτομαι. Οπως και να έχει, μέσα μας κρύβεται η ίδια η ζωντάνια. Μα είναι τόσο δύσκολο να φρενάρεις, όταν νιώθεις ότι ο δρόμος μπροστά σου είναι ατελείωτος! Που δεν είναι!
Καλησπέρα
Ανέμου σκορπίσματα έχεις δίκιο. Το τώρα … συμβαίνει τώρα. Η ευθύνη μας μεγάλη και η ανοησία μας ακόμα μεγαλύτερη να σκεφτόμαστε το χθες ή να ονειρευόμαστε το αύριο.
Καλό σου βράδυ.
Βροχούλα μου τι όμορφα που το είπες, «όλα τα άλλα είναι απλά χαζά». Έχουμε αποχαζέψει τελικά κυνηγώντας χίμαιρες.
Καληνύχτα σου.
Freedula μου σε καταλαβαίνω απόλυτα. Θα ήθελα να σου γράψω κι άλλα, πολλά, όχι για να σε παρηγορήσω αλλά για να έχεις κάπου να ακουμπήσεις το παράπονό σου. Διστάζω να σου στείλω μαιλ γιατί κάποιοι άνθρωποι, πολύ δυνατοί και μοναχικοί, τις ώρες τις δύσκολες θέλουν να τις περνάνε μόνοι τους. Αν για σένα είναι αλλιώς, στείλε μου πράσινο φως.
Κουράγιο, νύχτα είναι, θα περάσει κι αυτή.
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που βρήκες το νόημα σ΄ αυτό που σου έστειλα...
Άθελά μου κατάλαβα ότι το χρειαζόσουν...
Ίσως γιατί το χρειαζόμουν και εγώ όταν το έλαβα...
Αχ αυτή η ζωή, παίρνεις όταν δίνεις και δίνεις όταν παίρνεις...
Νόμος της φύσης!!
Καλό ξημέρωμα φίλη μου.
Δημοσίευση σχολίου