Όταν δυο άνθρωποι ξεκινάνε την κοινή τους πορεία στη ζωή τα πάντα είναι εκ των πραγμάτων δύσκολα. Βέβαια τότε, στην αρχή, το αγνοούν αυτό ακόμα και πιστεύουν πως γι’ αυτούς θα είναι διαφορετικά. Βασίζονται στην επιθυμία τους να είναι κοντά ο ένας στον άλλον, να ανήκουν ο ένας στον άλλον και παραβλέπουν τον νόμο της ζωής που ορίζει πως το «συν-άμα» της καθημερινότητας, δύο μοναδικά ξεχωριστών ανθρώπων, φέρνει τέτοια φθορά στο όνειρο της συμπόρευσης που θα ήταν τύχη αν κατέληγε σε αδιαφορία και βέβαια δυστυχία αν γίνει εφιάλτης.
Γιατί άραγε η κοινή ζωή στην καθημερινότητα ενέχει τόσες δυσκολίες; Πολύ πιθανόν γιατί στην ουσία δεν υπάρχει κοινό αλλά παράλληλο που προσπαθεί να συναντηθεί στα κοινώς αποδεκτά πλαίσια. Εκεί λοιπόν, στην προσπάθεια, στραβώνει το θέμα.
Προσπαθεί ο ένας, όχι να συναντήσει τον άλλον αλλά να τον αφομοιώσει στη δική του πορεία. Η αντίσταση – αντίδραση είναι δεδομένη και φυσικά δεν επιτυγχάνεται συνάντηση αλλά το αντίθετο, απόκλιση σε σημείο τελικώς μη αναγνώρισης. Και μετά κοιτάζει ο ένας τον άλλον και δεν θυμάται ούτε το όνομά του – της και ως κοινά έχουν απομείνει τα παιδιά τους και τα οικονομικά τους.
Και είναι τόσο απλή μια συνάντηση που όταν γίνει η αρχή, η συνέχειά της μοιάζει με την φυσική πορεία του νερού από την πηγή στην θάλασσα. Τα μόνα που δεν χρειάζονται είναι ο εγωισμός και το συμφέρον και τα μόνα που είναι απαραίτητα είναι η προσφορά και η ειλικρίνεια.
Τόσο απλά!!!
Χωρίς μεγάλα λόγια.
Χωρίς μεγάλες υποσχέσεις.
Χωρίς μεγάλους όρκους.
Ποτέ δεν είναι αργά …
22 σχόλια:
τόσο απλά... εμείς το κάνουμε δύσκολο... όταν βάζουμε σε καλούπια και πλαίσια την καθημερινότητά μας τότε αναπόφευκτα χάνουμε το κοινό... το ένα.. αυτό που μας ενώνει.
Γλυκιά καληνύχτα και ένα χαμογελαστό ξημέρωμα σου εύχομαι
Καμιά φορά τα απλά γίνονται πολύπλοκα χωρίς να το θέλουμε! Μπαίνουν τόσοι παράγοντες στη μέση, ανεξέλεγκτοι που φέρνουν την παρέκκλιση από την κοινή πορεία και τότε αρχίζει η απομάκρυνση...μέχρι την πλήρη διάσταση των δύο που κάποτε έγιναν ένα και στη συνέχεια κόπηκαν στα δυό!! Πιστεύω ότι πάντα υπάρχει μία αμυδρή πιθανότητα να ενωθούν τα δύο κομμάτια ξανά... αν παραμεριστεί ο εγωϊσμός και μόνον αυτός... Τότε τα υπόλοιπα έρχονται πάλι μόνα τους όπως το ποτάμι που ρέει στη θάλασσα...
Καλό ξημέρωμα φίλη μου.
Νότα μου,
διαπραγματεύεσαι ένα πολύ δύσκολο θέμα με ευαισθησία και γνώση. Αν και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική τείνω να πιστεύω οτι η εξέλιξη είναι νομοτελειακή. Δεν φτάνει η προσφορά και η ειλικρίνεια. Ούτε η έλλειψη του συμφέροντος και του εγωισμού αρκούν για να αποτρέψουν τη πορεία. Άντε να την καθυστερίσουν. Γιατί τελικά όλα σε τούτη τη ζωή έχουν ένα τέλος. Αργά ή γρήγορα.
Ας μείνουμε ταπεινοί και όλα τα καλά του θα μας περιμένουν στο χαλί της εξώπορτας.
Άπιαστο όνειρο – το απλό όνειρο.
Ποτέ δεν είναι αργά για να μάθεις να περπατάς στο ίσιωμα.
Κοινώς να προσγειωθείς....
΄Οταν όμως επιμένεις κάπου ψηλότερα, όταν τίποτ' άλλο δεν σε μέλλει απ' την Αγάπη, τότε η ΄πορεία είναι δύσβατη άν δεν αξιώθηκες να γίνεις ΕΝΑ
http://Isminy.pblogs.gr
Είμαστε άπληστοι στην αγάπη και καλά κάνουμε. Γιατί είναι το μόνο που μας γυρίζει πίσω στην αληθινή μας φύση και μας γλυκαίνει. Κι όσο πιο πολυ διακδικούμε, τόσο πιο απαιτητικοί γινόμαστε και ξεχνάμε πως ξυπνάμε μαζί μα χώρια...ξεχνάμε...
Δεν νομίζω πως υπάρχει συνταγή απαραιτήτων και μη αν και αυτά χρειάζονται σαν βάση αλλά καθένας είναι μοναδικός και το πως θα χειριστεί ο ένας τον άλλον εξαρτάται από το πως νοιώθει, πως το εκδηλώνει, τι εισπράττει και ένα εκατομμύριο άλλα καθημερινά που πρέπει ν'αντιμετωπίσει.Καλά κουράγια σε όλους μας!!! Καλησπερούδια νοτα μου
Νοτα μου μπήκες σε βαθιά νερά.... Το να είσαι καλός σύζυγος, είναι άμεσα συνυφασμένο με το να είσαι καλός άνθρωπος... Να ξέρεις να ακούς, να μοιράζεσαι, να βάζεις το εμείς πάνω από το εγώ... Να σέβεσαι και να αγαπάς τον άλλον.
Την καλησπέρα μου!
Καλησπέρα,με την ελπίδα ότι όλα πηγαίνουν διαρκώς προς το καλύτερο καταθέτω ότι, τα απλά δεν είναι πάντα τα πιο εύκολα..Να είσαι καλά!
και τι σημαινει "απλα"
ειναι συνώνυμο του "ευκολα"?
μηπως του "περιπλοκα"
ολα ειναι σχετικα και δεν υπαρχει συνταγη. μικρα tips μονο, τα οποια τα βρισκει ο καθενας μονος του και τα προσαρμοζει στη σχεση.
καλη νυχτα νοτακι μου.
Kalynama μου, όντως έτσι απλά τα κάνουμε όλα δύσκολα και βαρύγδουπα και ό,τι άλλο μπορούμε να τα κάνουμε και τα χάνουμε όλα και μένουμε άδειοι να καταριόμαστε την κάθε μέρα μας που βεβαίως δεν φταίει τίποτα γιατί αυτή στην ουσία είναι η ζωή μας, η κάθε μέρα της καθημερινότητάς μας.
Την καληνύχτα μου.
Μαριάννα μου, οι παράγοντες ελέγχονται αν ελέγξουμε εμείς, εμάς. Οι χωρίς έλεγχο είμαστε εμείς υπό την πίεση του να είμαστε τέλειοι με όλους τους υπόλοιπους εκτός από τον εαυτόν μας.
Καλή σου νύχτα, αυτή την επόμενη νύχτα.
Αν και είναι τρομερά απαισιόδοξο να ξέρεις πως σε όλα υπάρχει ένα τέλος, έχεις απόλυτο δίκιο. Και εμείς οι ίδιοι άλλωστε έχουμε ένα προκαθορισμένο τέλος. Το ίδιο και οι σκέψεις μας και πολύ πιθανόν και τα αισθήματά μας. Ίσως το μόνο που μένει είναι οι αναμνήσεις μας. Και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες ….
Καλό βράδυ
Τakiz σοφό το απλό και άπιαστο το ταπεινό όνειρο.
Μπορεί επειδή δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως είμαστε ταπεινοί και φοβόμαστε να διεκδικήσουμε τη σοφία της ψυχής μας.
Καλή σου νύχτα.
Ισμήνη μου, από καρδιάς σου λέω, πως βάζεις τον πήχη πολύ ψηλά. Εκεί, στα απάτητα ύψη ο δρόμος είναι ανηφορικός και η αξιοσύνη, ευλογία.
Μακάριοι αυτοί που τουλάχιστον προσπάθησαν.
Σε ευχαριστώ.
Ξεχνάμε freedula και ξυπνάμε μαζί μα χώρια, τα κάνουμε όλα μαζί και πάλι χώρια και κυλάει η ζωή και την ξεχνάμε κι αυτή. Και από αυτή χώρια τελικά μένουμε.
Καλό βράδυ και σε σένα.
Βροχούλα εσύ τελικώς είσαι ενάντια σε συνταγές γενικώς. Υπακούς μόνο στη βροχή σου και δεν κάνεις και άσχημα. Καλή βροχούλα σου εύχομαι λοιπόν.
Ανεμοσκορπίσματα γελάω γιατί στα βαθιά έχω μπει εδώ και πολλά χρόνια.
Για κάθε ρόλο που η ζωή μας καλεί, το πρώτιστο είναι το ποιόν μας, το υλικό μας και το πως το «ανεμοσκορπίζουμε».
Την καληνύχτα μου λοιπόν του ανέμου σκορπίσματα.
Sealike2 συμφωνώ μαζί σου.
Τα απλά είναι δύσκολα γιατί εστιάζουν στην ουσία.
Τα περίπλοκα παρέχουν την πολυτέλεια να ασχοληθούμε και με πολλά άλλα, μακριά όμως της ουσίας.
Την καληνύχτα μου.
Αλίκη μου το λες πολύ σωστά.
"... τα βρίσκουμε μόνοι μας".
Στην ουσία τον εαυτόν μας βρίσκουμε μόνοι μας.
Καλό σου βράδυ.
Η πιο ολοκληρωμένη μου απάντηση για το γάμο βρίσκεται εδώ:
http://tzoubris.blogspot.com/2006/12/blog-post_116704226905859623.html
Το έχω πει πολλές φορές σε σχόλια και άλλα κείμενα. Η φύση φέρνει κοντά τους 2 ανθρώπους για νε εκπληρωθεί ο (ύπουλος) σκοπός της φύσης που έιναι η διατήρηση του είδους. Η φύση (ας την προσωποποιήσω στιγμιαία) δεν ενδιαφέρεται για την ευτυχία του ζεύγους αλλά για τον σκοπό της αναπαραγωγής. Από κει και πέρα ξεκινά ο γολγοθάς των ατόμων που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε αντίξοες συνθήκες, να μεγαλώσουν τα παιδιά μέσα στις ίδιες συνθήκες. Ε, πάει πολύ να μπορεί να διατηρηθεί και η αρχική φλόγα που τους ένωσε, κάτω από μάλλον καλλίτερες συνθήκες και όταν ο νους ήταν αφιονισμένος από τους χυμούς της ερωτικής παράκρουσης! Αυτή είναι η εξήγηση και μην ψάχνεις γι' άλλες.
Δημοσίευση σχολίου