Θαυμάζω τους δυνατούς, αλλά αγαπάω τους αδύναμους γιατί διαβάζω στα μάτια τους την γνώριμη αγωνία της αδυναμίας τους. Οι δυνατοί φοράνε τα γυαλιά τους και κρύβουν την ψυχή τους. Έτσι έμαθαν να είναι δυνατοί.
Καμιά φορά και αυτοί που φαίνονται δυνατοί λυγίζουν Νότα μου! Μπορεί να μη το δείξουν, όμως λυγίζουν! Και το κακό είναι ότι κανείς δεν στέκεται δίπλα τους, γιατί όλοι νομίζουν ότι δεν έχουν ανάγκη!! Οι αδύναμοι κερδίζουν τη συμπάθεια όλων μας και καμιά φορά το εκμεταλλεύονται! Το έχεις σκεφτεί αυτό; Εγώ το βίωσα στην οικογένειά μου. Ήμουν πάντα η δυνατή που τα έβγαζα πέρα...ενώ ο μικρός μου αδελφός ήταν ο αδύναμος που πάντα ήθελε συμπαράσταση και βοήθεια και την είχε από όλους μας! Ενώ εγώ ακόμη και σήμερα σηκώνω το βάρος της ευθύνης όλης της οικογένειας και κανείς δεν σκέφτεται να με ρωτήσει πως τα βγάζω πέρα σ΄ αυτόν το διαρκή πόλεμο της ζωής μου! Όλοι νομίζουν ότι είμαι δυνατή!! Μήπως κάνουν λάθος; Τα φιλιά μου καλή μου και καλή σου νύχτα.
Το να "κρύβουν τη ψυχή τους" αποτελεί γνώρισμα αδυναμίας. Ανθρώπου που φοβάται την επικοινωνία, φοβάται μη τον πάρουν χαμπάρι και πληγωθεί. Αυτός που γυμνώνει την ψυχή του και φανερώνει τις αδυναμίες του, αδύναμος δεν είναι. Υπάρχουν βέβαια και αυτοι που δεν φοράνε γυαλιά, μα φοβισμένοι, στέκουν σε μία αναγνωριστική απόσταση μόνιμα, ή κρύβονται...Έχουνε "χάσει"την τόλμη ή τις ευκαιρίες τους, σε μια καθημερινότητα γεμάτη από "συνθήκες" που δεν επέλεξαν οι ίδιοι, αλλά το δίκιο του ισχυρότερου. Ένα δίκαιο, που φαινομενικά ευεργετεί λίγους, μα στην πραγματικότητα δεν ευεργετεί ούτε κι αυτούς, που έτσι νομίζουνε. Σπέρνει την ανισότητα, τις διακρίσεις, την αδικία... κι όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελες. Θαυμάζω τους αληθινά δυνατούς, αυτούς που είναι δυνατοί από αγάπη, από πνεύμα, κι όχι όσους στηρίζουν τη δύναμή τους στο φόβο την ανάγκη, και στα φώτα... Αγαπάω ακόμα και τους αδύναμους που το ¨παίζουν¨ δυνατοί, περισσότερο αυτούς που δεν αρνούνται πως δεν είναι... Σκέψου! Πίσω από κάθε ενήλικο, βρίσκεται η ιστορία ενός παιδιού. Αυτό είναι που αγαπάω στους ανθρώπους, το παιδί μέσα τους, είτε φυλακισμένο, είτε φοβισμένο, ή ελεύτερο... Την καλημέρα μου!
Μαριάννα μου φαίνεται πως είσαι δυνατή και αν οι γύρω σου το εκμεταλεύονται ασφαλώς σφάλουν. Δεν μπορώ να πιστέψω όμως πως είσαι στους "δυνατούς με τα γυαλιά" που κρύβουν την ψυχή τους τουλάχιστον από όσους ενδιαφέρονται να την δουν και να την γνωρίσουν. Την καληνύχτα μου.
Ανεμοσκορπίσματα η τελευταία παράγραφος είναι η αυθόρμητη στάση επικοινωνίας μου με όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Πίσω από κάθε ανθρώπινο ον ψάχνω την ιστορία του παιδιού για να ερμηνεύσω τον ενήλικα και αν γίνεται να βοηθήσω σε ό,τι πιθανόν έχει ανάγκη. Σκέψου τώρα τι απαγοήτευση νιώθω όταν ο ενήλικας έχει στραγγαλίσει το παιδί και την ιστορία του για να φαίνεται ενήλικας. Παρόλα αυτά συνεχίζω να αγαπάω τους ανθρώπους όπως είναι ο καθένας. Καληνύχτα
sealike δεν κάνεις και άσχημα. Εγώ δεν μπορώ να με διατάξω να κάνω έτσι. Εκ φύσεως θέλω να τους προλάβω όλους, όσο γίνεται. Κοίτα τώρα τι μαζοχισμό έχω. Καλή νύχτα και σε σένα.
Στους δυνατούς τρέχουμε όλοι για να αντλήσουμε την δική μας δύναμη... Οντως τις περισσότερες φορές φορούν γυαλιά...!!Γιατί άραγε..? Και φαντάζουν απροσπέλαστοι. Εγώ λέω πως η μεγαλύτερη αδυναμία των δυνατών είναι αυτή ακριβώς ,πως δεν επιθυμούν να φανεί ο φόβος τους...και το γεγονός ότι είναι αδύναμοι... Ολοι είμαστε αδύναμοι...και οι δυνατοί και οι άλλοι... Μόνο που οι δυνατοί είναι δυο φορές αδύναμοι... Καλως σε βρήκα.. Σε ζάλισα εεεεε??????
tdjm καλώς ήρθες. Και βέβαια δεν με ζάλισες. Ίσα - ίσα η πρώτη πρότασή σου είναι μεγάλη μεγάλη αλήθεια. Στους δυνατούς (δυό φορές αδύναμους) τρέχουμε και εμείς για να αντλήσουμε δύναμη τελικά. Πολύ σωστή.
βροχούλα καλησπέρα. Συμφωνούμε λοιπόν. Έτσι ακριβώς είναι.
Ιφιγένεια καλώς την. Νομίζω πως νομίζεις σωστά αλλά μάλλον το παραδέχονται μόνο στον εαυτόν τους. Ε, τι λες;
9 σχόλια:
Καμιά φορά και αυτοί που φαίνονται δυνατοί λυγίζουν Νότα μου!
Μπορεί να μη το δείξουν, όμως λυγίζουν! Και το κακό είναι ότι κανείς δεν στέκεται δίπλα τους, γιατί όλοι νομίζουν ότι δεν έχουν ανάγκη!!
Οι αδύναμοι κερδίζουν τη συμπάθεια όλων μας και καμιά φορά το εκμεταλλεύονται! Το έχεις σκεφτεί αυτό;
Εγώ το βίωσα στην οικογένειά μου. Ήμουν πάντα η δυνατή που τα έβγαζα πέρα...ενώ ο μικρός μου αδελφός ήταν ο αδύναμος που πάντα ήθελε συμπαράσταση και βοήθεια και την είχε από όλους μας! Ενώ εγώ ακόμη και σήμερα σηκώνω το βάρος της ευθύνης όλης της οικογένειας και κανείς δεν σκέφτεται να με ρωτήσει πως τα βγάζω πέρα σ΄ αυτόν το διαρκή πόλεμο της ζωής μου! Όλοι νομίζουν ότι είμαι δυνατή!!
Μήπως κάνουν λάθος;
Τα φιλιά μου καλή μου και καλή σου νύχτα.
Το να "κρύβουν τη ψυχή τους" αποτελεί γνώρισμα αδυναμίας. Ανθρώπου που φοβάται την επικοινωνία, φοβάται μη τον πάρουν χαμπάρι και πληγωθεί. Αυτός που γυμνώνει την ψυχή του και φανερώνει τις αδυναμίες του, αδύναμος δεν είναι. Υπάρχουν βέβαια και αυτοι που δεν φοράνε γυαλιά, μα φοβισμένοι, στέκουν σε μία αναγνωριστική απόσταση μόνιμα, ή κρύβονται...Έχουνε "χάσει"την τόλμη ή τις ευκαιρίες τους, σε μια καθημερινότητα γεμάτη από "συνθήκες" που δεν επέλεξαν οι ίδιοι, αλλά το δίκιο του ισχυρότερου. Ένα δίκαιο, που φαινομενικά ευεργετεί λίγους, μα στην πραγματικότητα δεν ευεργετεί ούτε κι αυτούς, που έτσι νομίζουνε. Σπέρνει την ανισότητα, τις διακρίσεις, την αδικία... κι όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελες.
Θαυμάζω τους αληθινά δυνατούς, αυτούς που είναι δυνατοί από αγάπη, από πνεύμα, κι όχι όσους στηρίζουν τη δύναμή τους στο φόβο την ανάγκη, και στα φώτα... Αγαπάω ακόμα και τους αδύναμους που το ¨παίζουν¨ δυνατοί, περισσότερο αυτούς που δεν αρνούνται πως δεν είναι...
Σκέψου! Πίσω από κάθε ενήλικο, βρίσκεται η ιστορία ενός παιδιού. Αυτό είναι που αγαπάω στους ανθρώπους, το παιδί μέσα τους, είτε φυλακισμένο, είτε φοβισμένο, ή ελεύτερο...
Την καλημέρα μου!
Καλησπέρα, εγώ θαυμάζω όσους ταιρίαζουν στην χημεία μου!!Με τους άλλους δεν προλαβαίνω..
Μαριάννα μου φαίνεται πως είσαι δυνατή και αν οι γύρω σου το εκμεταλεύονται ασφαλώς σφάλουν. Δεν μπορώ να πιστέψω όμως πως είσαι στους "δυνατούς με τα γυαλιά" που κρύβουν την ψυχή τους τουλάχιστον από όσους ενδιαφέρονται να την δουν και να την γνωρίσουν.
Την καληνύχτα μου.
Ανεμοσκορπίσματα η τελευταία παράγραφος είναι η αυθόρμητη στάση επικοινωνίας μου με όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Πίσω από κάθε ανθρώπινο ον ψάχνω την ιστορία του παιδιού για να ερμηνεύσω τον ενήλικα και αν γίνεται να βοηθήσω σε ό,τι πιθανόν έχει ανάγκη.
Σκέψου τώρα τι απαγοήτευση νιώθω όταν ο ενήλικας έχει στραγγαλίσει το παιδί και την ιστορία του για να φαίνεται ενήλικας.
Παρόλα αυτά συνεχίζω να αγαπάω τους ανθρώπους όπως είναι ο καθένας.
Καληνύχτα
sealike δεν κάνεις και άσχημα. Εγώ δεν μπορώ να με διατάξω να κάνω έτσι. Εκ φύσεως θέλω να τους προλάβω όλους, όσο γίνεται. Κοίτα τώρα τι μαζοχισμό έχω.
Καλή νύχτα και σε σένα.
μια καλησπερα περασα ν αφησω κι γω.
νασε καλα.
Στους δυνατούς τρέχουμε όλοι για να αντλήσουμε την δική μας δύναμη...
Οντως τις περισσότερες φορές φορούν γυαλιά...!!Γιατί άραγε..?
Και φαντάζουν απροσπέλαστοι.
Εγώ λέω πως η μεγαλύτερη αδυναμία των δυνατών είναι αυτή ακριβώς ,πως δεν επιθυμούν να φανεί ο φόβος τους...και το γεγονός ότι είναι αδύναμοι...
Ολοι είμαστε αδύναμοι...και οι δυνατοί και οι άλλοι...
Μόνο που οι δυνατοί είναι δυο φορές αδύναμοι...
Καλως σε βρήκα..
Σε ζάλισα εεεεε??????
Ετσι ακριβώς είναι δυνατοί νότα μου..Καλημέρα σου
... δυνατοί είναι αυτοί που παραδέχονται τις αδυναμίες τους ...
νομίζω ...
Αλικάκη την καλημέρα μου στην άφησα το πρωΐ.
tdjm καλώς ήρθες. Και βέβαια δεν με ζάλισες. Ίσα - ίσα η πρώτη πρότασή σου είναι μεγάλη μεγάλη αλήθεια. Στους δυνατούς (δυό φορές αδύναμους) τρέχουμε και εμείς για να αντλήσουμε δύναμη τελικά. Πολύ σωστή.
βροχούλα καλησπέρα. Συμφωνούμε λοιπόν. Έτσι ακριβώς είναι.
Ιφιγένεια καλώς την. Νομίζω πως νομίζεις σωστά αλλά μάλλον το παραδέχονται μόνο στον εαυτόν τους. Ε, τι λες;
Δημοσίευση σχολίου