Τέσσερα ολόκληρα χρόνια και το αγκάθι είναι ακόμα μέσα στην πληγή. Ήξερα πως δεν θα βγει εύκολα και τώρα ξέρω, μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια, πως δεν θα βγει ποτέ!
Δεν είναι μεγάλος λόγος, είναι αυτονόητο. Κάποια πράγματα δεν γιατρεύονται ποτέ ... όσος καιρός κι αν περάσει ... ό,τι απόσταση κι αν πάρει κανείς. Ο χρόνος περνάει αλλά δεν γιατρεύει την πληγή, μόνο σαν να την καλύπτει για να μην χάσκει σε κοινή θέα. Τώρα είναι πολύ βαθιά και την βλέπω μόνο εγώ. Κάτι είναι κι αυτό. Πάντα μ'άρεσε το ιδιωτικό να μένει ιδιωτικό και τελευταία το προτιμώ εντελώς μοναχικό.
Τέσσερα χρόνια!!
Δεν είναι μεγάλος λόγος, είναι αυτονόητο. Κάποια πράγματα δεν γιατρεύονται ποτέ ... όσος καιρός κι αν περάσει ... ό,τι απόσταση κι αν πάρει κανείς. Ο χρόνος περνάει αλλά δεν γιατρεύει την πληγή, μόνο σαν να την καλύπτει για να μην χάσκει σε κοινή θέα. Τώρα είναι πολύ βαθιά και την βλέπω μόνο εγώ. Κάτι είναι κι αυτό. Πάντα μ'άρεσε το ιδιωτικό να μένει ιδιωτικό και τελευταία το προτιμώ εντελώς μοναχικό.
Τέσσερα χρόνια!!
6 σχόλια:
Μας συνοδεύουν κι εγώ το πιστεύω
Καλή εβδομάδα ♥
Όχι, κάποιες πληγές δε γιατρεύονται. Γιατί έχουν πένθος μέσα τους και τα πένθη δεν τα ξεπερνάμε πραγματικά ποτέ - απλά μεγαλώνουμε και μπορούμε καλύτερα να τα "χωράμε".
Τουλάχιστον, με τον καιρό μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε αρμονικά...
Κάποια αγκάθια πραγματικά δε βγαίνουν ποτέ!
Καλή εβδομάδα!
Μας συνοδεύουν Ελένη μου ό,τι κι αν η "συντροφιά" τους φέρνει.
:)
Love μου και πάλι εξαιρετικά εύστοχη!
Αρμονικά τα χωράμε ... εκτός κάποιων στιγμών που το "συναίσθημα" φορτίζει πάλι και φορτώνει ως συνήθως, μετά όμως ... ξανά στην αρμονία του πένθους μας.
:)
Μαρία μου ας ελπίσουμε πως τα ..."αφομοιώνουμε".
:)
Δημοσίευση σχολίου