Ευλογημένη διέξοδος!!!

Όταν ένα βιβλίο σε "συνεπάρει" είναι ευλογημένη διέξοδος!

Πολλές φορές τα "βιβλία μου" τα ψάχνω, σπάνια διαβάζω κάτι κατά τύχη. Αυτή τη φορά όμως η τύχη με έβαλε μέσα σ'ένα "χαρισματικό" για τις προτιμήσεις μου βιβλίο.

"Ήλιος με δόντια", Γιάννης Μακριδάκης, Εκδόσεις Εστία.

Η δομή του βιβλίου θυμίζει Παύλο Μάτεσι, η γραφή και η συνομιλία με την Ιστορία θυμίζουν Θανάση Βαλτινό και Ρέα Γαλανάκη, η τεκμηρίωση και ο πλούτος της πληροφορίας παραπέμπουν σε Νίκο Θέμελη και Αθηνά Κακούρη. Δεν είναι ούτε βιαστικό ούτε επιπόλαιο αν πούμε ότι ο Γιάννης Μακριδάκης είναι συγγραφέας αυτής της κλάσης.
ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ 

Συμφωνώ απόλυτα. 

Το βιβλίο δεν το έχω τελειώσει ακόμα, αλλά νιώθω τον ήρωα σαν να κάθεται δίπλα μου και να μου εξιστορεί τη ζωή του, τόσο άμεσα, που σαν να είμαι στο χρόνο και στο χώρο του κι εγώ. Και με τι έξοχο τρόπο! Γλυκολαλιές οι αράδες του, ήρεμα και γαλήνια για βιώματα δύσκολα, άδικα προπάντων, σκληρά κι ανάλγητα, κοντολογίς "ανθρώπων" έργα. Είναι η ζωή του όμως και χρησιμοποιεί τόση,  μα τόση, τρυφερότητα για να την διηγηθεί, για να τα ξιστορίσει όλα σαν νεράκι, σαν ποίημα, που γεμίζεις με αγάπη για την δική σου ζωή, ακολουθώντας το δικό του τρόπο.

Διδαχή να σ'αγαπήσεις είναι τούτο το βιβλίο και η συγκυρία που έφτασε στα χέρια μου, σαν μήνυμα μου φαίνεται και συγκρίνεται μόνο με τη φράση: "μη μου στεναχωριέσαι μάτια μου, εγώ είμαι εδώ", αν κάποιος μου την έλεγε. Όχι, δεν είναι παράπονο αυτό, όπως ακριβώς δεν παραπονιέται ο Κωνσταντής Χάψας, ο ήρωας του βιβλίου που είδε "ήλιο με δόντια".