Η ουσία στην άσπρη οθόνη που ξαπλώνουν οι σκέψεις μας είναι η αλήθεια τους.
Η υποκειμενική αλήθεια τους φυσικά, αυτή που πιστεύουμε και νιώθουμε εμείς για αλήθεια. Γιατί το διευκρινίζω; Διότι υπάρχει και μία άλλη αλήθεια, ναι, δεν είναι μονοδιάστατη η αλήθεια, παρόλο που θεωρητικώς κάποιος μπορεί να το ισχυριστεί αυτό, αυτή της "άλλης οπτικής". Μα η "άλλη οπτική" όμως είναι του άλλου και όχι δική μας, οπότε είναι η δική του υποκειμενική αλήθεια. Αντικειμενικότητα στην αλήθεια υπάρχει μόνο όταν τα υποκείμενα μοιράζονται τα ίδια πιστεύω και νιώθουν παραπλήσια τουλάχιστον συναισθήματα και όχι όταν οι πολλοί συμφωνούν με τους πολλούς.
Η αλήθεια μου λοιπόν, την συγκεκριμένη στιγμή μου, Τρίτη 5-5-2015, είναι πως νιώθω ηρεμία συναισθηματική εν μέρει, αχ, πάντα αυτό το μερικό θα με ταλαιπωρεί και ακόμα και τις στιγμές που χάνεται ή μισοδιαταράσσεται, ξέρω πως το ζόρικο κομμάτι έχει παρέλθει επιτέλους. Η προσδοκία έχει στραφεί προς εσωτερικούς δρόμους και δεν θα με διαψεύσει η ικανότητά μου να ικανοποιώ ό,τι περιμένω από μένα!
Πάντα έλεγα πως ο θυμός είναι μέγιστη κινητήρια δύναμη! Προέτρεπα δε, φίλους και γνωστούς, να τον εκμεταλλεύονται όταν αυτός προέρχεται από λογική επεξεργασία και όχι ως συναισθηματική αντίδραση.
Θυμώνω με τις απλοποιήσεις που εξυπηρετούν την έλλειψη συνέπειας. Αυτό που γενικώς ονομάζεται ... "λεπτομέρεια" πιστεύω πως είναι η ειδοποιός διαφορά του καθενός μας και τελικά, γιατί όχι, η αλήθεια που μας περιγράφει.
Θυμώνω όταν η "ακρίβεια" λόγων, όπου λόγια είναι τα πάντα, μπαλατζάρει σε υπεκφυγές, σε άμυνες που έχουν να κάνουν με το "δίκαιο" ή το "άδικο", σε αξιολογήσεις του πόσο σημαντικό είναι κάτι ή όχι και γενικά σε απαξίωση της μοναδικότητας της "λεπτομέρειας" επειδή αυτή η λεπτομέρεια τυχαίνει να είναι ενδεχομένως ... αποκαλυπτική! Θυμώνω με την ανοχή που εκμαιεύεται με κάθε τρόπο και σε αναγκάζει να νιώθεις υπερβολική με ό,τι πιστεύεις.
Και θυμώνω που είμαι "φτιαγμένη" με την "λεπτομέρεια"!
Η υποκειμενική αλήθεια τους φυσικά, αυτή που πιστεύουμε και νιώθουμε εμείς για αλήθεια. Γιατί το διευκρινίζω; Διότι υπάρχει και μία άλλη αλήθεια, ναι, δεν είναι μονοδιάστατη η αλήθεια, παρόλο που θεωρητικώς κάποιος μπορεί να το ισχυριστεί αυτό, αυτή της "άλλης οπτικής". Μα η "άλλη οπτική" όμως είναι του άλλου και όχι δική μας, οπότε είναι η δική του υποκειμενική αλήθεια. Αντικειμενικότητα στην αλήθεια υπάρχει μόνο όταν τα υποκείμενα μοιράζονται τα ίδια πιστεύω και νιώθουν παραπλήσια τουλάχιστον συναισθήματα και όχι όταν οι πολλοί συμφωνούν με τους πολλούς.
Η αλήθεια μου λοιπόν, την συγκεκριμένη στιγμή μου, Τρίτη 5-5-2015, είναι πως νιώθω ηρεμία συναισθηματική εν μέρει, αχ, πάντα αυτό το μερικό θα με ταλαιπωρεί και ακόμα και τις στιγμές που χάνεται ή μισοδιαταράσσεται, ξέρω πως το ζόρικο κομμάτι έχει παρέλθει επιτέλους. Η προσδοκία έχει στραφεί προς εσωτερικούς δρόμους και δεν θα με διαψεύσει η ικανότητά μου να ικανοποιώ ό,τι περιμένω από μένα!
Πάντα έλεγα πως ο θυμός είναι μέγιστη κινητήρια δύναμη! Προέτρεπα δε, φίλους και γνωστούς, να τον εκμεταλλεύονται όταν αυτός προέρχεται από λογική επεξεργασία και όχι ως συναισθηματική αντίδραση.
Θυμώνω με τις απλοποιήσεις που εξυπηρετούν την έλλειψη συνέπειας. Αυτό που γενικώς ονομάζεται ... "λεπτομέρεια" πιστεύω πως είναι η ειδοποιός διαφορά του καθενός μας και τελικά, γιατί όχι, η αλήθεια που μας περιγράφει.
Θυμώνω όταν η "ακρίβεια" λόγων, όπου λόγια είναι τα πάντα, μπαλατζάρει σε υπεκφυγές, σε άμυνες που έχουν να κάνουν με το "δίκαιο" ή το "άδικο", σε αξιολογήσεις του πόσο σημαντικό είναι κάτι ή όχι και γενικά σε απαξίωση της μοναδικότητας της "λεπτομέρειας" επειδή αυτή η λεπτομέρεια τυχαίνει να είναι ενδεχομένως ... αποκαλυπτική! Θυμώνω με την ανοχή που εκμαιεύεται με κάθε τρόπο και σε αναγκάζει να νιώθεις υπερβολική με ό,τι πιστεύεις.
Και θυμώνω που είμαι "φτιαγμένη" με την "λεπτομέρεια"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου