Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Θεία Πρόνοια

Κάτι να σου πω
Μικρό και όχι τρανό

Με κούρασε το πείσμα μου
Βαρέθηκα την αλήθεια μου
Θόλωσε η σκέψη μου
Ανοησία η επιμονή μου
Ράγισε η επιθυμία μου
Νύσταξα
Θέλω να κοιμηθώ

Θεία Πρόνοια
Σε παρακαλώ

21 σχόλια:

marianaonice είπε...

Και εγώ νύσταξα Νότα μου! Και δεν μπορώ να κοιμηθώ...

Βαρέθηκα την αλήθεια μου...
Ανοησία η επιμονή μου...

Καληνύχτα φίλη μου....

Ανώνυμος είπε...

Πάντα ένα στίχο αναπνέω και ζω
Μ ένα στίχο πάντα προσεύχομαι
Κάτω από ένα στίχο πάντα στεγάζομαι
Πάνω σ΄ένα στίχο ακουμπάω να μην πέσω

Χρυσάνθη Ζιτσαία

Roadartist είπε...

........
Να προσπαθούμε πάντα να χαμογελάμε και να χαιρόμαστε τη στιγμή.
Μέσα απο τις δυσκολίες, γινόμαστε 'άνθρωποι' με το Α κεφαλαίο..Ολα τα δύσκολα θα τα περάσουμε και ..μετά δεν θα μας νοιάζει κανείς και τίποτα..
Και μετά..θα ζούμε όπως τώρα ονειρευόμαστε! Ευτυχώς όνειρα κάνουμε και με ανοικτά τα μάτια..
Ομορφο βράδυ, ονειρα γλυκά!

Μαρια Νικολαου είπε...

Διαβασα "κομματια" μου μεσα απο δω..
Να σαι καλα

Takiz είπε...

Ξεκουράσου.
Αύριο είμαι σίγουρος ότι θα είναι διαφορετικά.

Την καλημέρα μου για το πρωινό που θα νιώθεις πάλι....

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλημέρα! :))

afrodiet είπε...

Ας νοιαστεί και κάποιος άλλος, ...κάτι άλλο... για αυτά που πρέπει να κάνουμε.
Δεν μπορεί να περνάνε όλα από μέσα μας.
Ας φροντίσει μια θεία πρόνοια.

faraona είπε...

Eλα Νοτα κοριτσι μου ολοι κουραζομαστε καποια στιγμη στη ζωη μας.
Ετσι γινονται τα γαρυφαλλα λιγο πιο κοκκινα ετσι ανεβαινει λιγο αυτος ο κοσμος.
φιλια



Σε βαζω σημερα στο καρουσελ μου.

Ανώνυμος είπε...

Η καταιγίδα όσο κι αν επιμένει για να κρατήσει, πάντα έχει χρονοδιάγραμμα λήξης κι η ίδια ζωή το τηρεί με ακρίβεια. Αμέσως μετά προβάλλει το ουράνιο τόξο, ως το σημάδι για το τέλος της θύελλας... Μην περιμένεις άλλο, άνοιξε το παράθυρο και δες, η μπόρα δεν έχει διάρκεια, δεν μπορεί να έχει να έχει διάρκεια, όπως και το κάθε τι στη ζωή μας....Κι αυτή η εναλλαγή των καταστάσεων είναι η ομορφιά και η σαγήνη της.
Από εγωισμό μην επιμένεις να κρατηθείς μακριά από αυτά που η φύση προσφέρει και η θεία βούληση ορίζει. Ανοιξε το παράθυρο τώρα...

marianaonice είπε...

Πέρασα για να ευχηθώ καλό ξημέρωμα... Η ελπίδα του αύριο έρχεται...

Νηφάλια Μέθη είπε...

πριν την ανατολή το πιο πυκνό
σκοτάδι...

..λυκόφως..μαρμαριες..και μια νεφέλη φωτός να μας αγκαλιάζει,όλους

μ άγγιξαν τα στιχακια σου

σ ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

Μετράω απουσίες κι ανησυχώ. Μα εσύ να μην αγχώνεσαι. Δεν είσαι μόνη κι ας βαρέθηκες. Θυμάσαι; Ετσι είναι αυτά. Δεν έρχομαι με χέρια αδειανά.

Εδώ είμαι

kalynama είπε...

Υπάρχουν στιγμές που κουραζόμαστε.. από τις όποιες αλήθειες μας. Ναι, συμβαίνει και αυτό.
Υπάρχουν στιγμές που θέλω κι εγώ να κοιμηθώ... είναι το καλύτερο φάρμακο.. γιατί μετά ξυπνάς με καθαρότερο μυαλό και λειτουργείς πιο σωστά, έχοντας παραμερίσει εγωισμούς και πείσματα.

Καλημέρα ταξιδιάρικη

Ανώνυμος είπε...

Στο δρόμο...
με αποσκευές που λιγόστεψαν
σαν το κουράγιο
διατηρείσαι
από την άρμη
των δακρύων...
του ιδρώτα.
Στο δρόμο...
κουβαλώντας
βαρύ το φορτίο
της ψυχής σου
οδοιπόρος
διανύεις τον εαυτό σου
χαμένος
μέσα στον εαυτό σου.
Οδεύεις
δίχως σημάδια
ανέμων
αστεριών....

Μικρός σταθμός
ξεκουράσου....

Διαβάζω ψυχές και εμπνέομαι
Ευχαριστώ!

http://kykneio-asma.pblogs.

M-meggie είπε...

Μαριάννα μου σε ευχαριστώ και για τις δυό σου επισκέψεις.
Την καληνύχτα μου

roadartist "Ευτυχώς όνειρα κάνουμε και με ανοιχτά μάτια"!!!
Γι'αυτό είπα να τα κλείσω, μήπως και σταματήσουν.

M-meggie είπε...

μαρία νικολάου καλώς ήρθες.
Πραγματικά τιμή μου.

M-meggie είπε...

Takiz μου σε ευχαριστώ.
Την καληνύχτα μου.

Την καληνύχτα μου Ανεμοσκορπίσματα.

Αφροδιτούλα μου, πως αλήθεια γίνεται και όλα περνάνε από μέσας μας;;; Πώς;;;

faraona καλώς ήρθες και εσύ με τα ματωμένα γαρύφαλλα.

M-meggie είπε...

nhfalia.methh πως να ζήσει κανείς στο πιο βαθύ σκοτάδι όταν από πάντα του αγαπούσε το φώς;;;

freedula μου, μην ανησυχείς. Θα τα πούμε. Έγινε η αρχή.

Kalynama μου ξέχασα να ξυπνήσω.

breathless καλώς την. Τι υπέροχη φωτογραφία μου πήρες. Εγώ σ'ευχαριστώ.

M-meggie είπε...

Αληθινέ μετράω μέρες. Όσες και να μετρήσω όμως η μπόρα δεν τελειώνει γιατί είναι μέσα μου φυλαμένη.

rain είπε...

Ελα, γέλα μου, κεφάλι ψηλά (δεν μπορώ να σου προτείνω και βαθιές αναπνοές!!)
Γέλα μου πάλι, παρεούλα
This too shall pass

Κούκος είπε...

Όσο μικρό και να είναι αυτό που έχεις να μας πεις Νότα μου, να το ξερεις. Λέει πολλά.