Η μοναδική, του Σωλ Μπέλοου από τις Εκδόσεις Καστανιώτη

Πριν αναφερθώ στο βιβλίο μου αυτό πρέπει να σημειώσω πως είναι εντελώς διαφορετικό όταν διαβάζεις ένα βιβλίο από όταν προσπαθείς να παρουσιάσεις αυτό που το έκανε για σένα ξεχωριστό. Υπάρχει ακόμα η πιθανότητα να μην είναι το κυρίως θέμα που σε άγγιξε αλλά ένα μικρότερο, μπορεί απλώς ένας χαρακτήρας, μπορεί μόνο μια διήγησή του, μια σκηνή του, μια εικόνα του.
Είναι μαγικός ο κόσμος των βιβλίων.

«‘Ένα αστραφτερό κείμενο, όπου ο νομπελίστας συγγραφέας μιλάει κωμικοτραγικά για την αντοχή και την επιμονή της πρώτης και μοναδικής αγάπης.»
Έτσι περιγράφεται κριτικά «Η μοναδική» στο οπισθόφυλλό της από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Ο Χάρυ Τρέλμαν, το κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου και αφηγητής, είναι αυτός που έκλεψε την παράσταση, για μένα, ως χαρακτήρας.
Ο Μπέλοου «χτίζει» έναν άνθρωπο που κρύβει τα συναισθήματά του, που είναι θεληματικά μυστήριος για τους άλλους για να ανακαλύψει τελικά, κάπου μετά τη μέση ηλικία, ότι είναι ανίκανος να πει τι αφορούσε αυτό το μυστήριο ή γιατί ήταν ποτέ απαραίτητη η ύπαρξή του. Το μόνο που ήξερε ήταν πως σκεφτόταν πολύ γρήγορα και το ίδιο γρήγορα συνέτασσε τις σκέψεις του με αποτέλεσμα η ομιλία δυσκολευόταν να τον παρακολουθήσει. Όσο δε για το βασικό αίσθημα προς την Έιμυ που αντέχει και επιμένει επί χρόνια, το αίσθημα του έρωτα, το χρεώνει στη φύση του και όχι στην συνειδητή υπόστασή του.

Είναι καταπληκτικό να παρακολουθώ στο μικρό βιβλίο αυτό των 121 σελίδων, τον Χάρυ, τον οξυδερκή ερευνητή των ανθρώπων κατ’επάγγελμα, να πλησιάζει πόντο με πόντο την δική του εξερεύνηση έως ότου την παραδώσει ολάκερη σε απευθείας σύνδεση στο ίδιον και στην Έιμυ, έως ότου βγει από τον εαυτό του και κοιτάζοντας το πρόσωπό της αντιληφθεί πλήρως πως κανένας άλλος άνθρωπος στη γη δεν είχε τα χαρακτηριστικά της. Και αυτό ήταν το πιο εκπληκτικό πράγμα στη ζωή του κόσμου τούτου γι'αυτόν. Το πιο ευλογημένο.

Το μοναδικό …