Αγαπητέ Δάσκαλε,

Έχω μια ανόητη ερώτηση για σένα. Ξέρω, ξέρω έχεις απαγορεύσει τα ανόητα αλλά ο καθείς με τις δυνάμεις του και εγώ λοιπόν με την δική μου ανοησία.
Γιατί κυρ - δάσκαλε με έμαθες να λέω: «γιατί»; Το σκέφτηκες καλά; Εκτιμάς πως με δίδαξες σωστά; Πολύ καλά. Απάντησέ μου τότε.

ΓΙΑΤΙ να ρωτάω ΓΙΑΤΙ;
ΓΙΑΤΙ συμβαίνει τούτο και όχι το άλλο;
ΓΙΑΤΙ μου είπαν όχι και δεν μου είπαν ναι;
ΓΙΑΤΙ νιώθω έτσι και όχι κάπως αλλιώς;
ΓΙΑΤΙ με αγαπάνε και δεν με μισούν;

ΓΙΑΤΙ αντέχω και δεν παραδίνομαι;
ΓΙΑΤΙ ενδιαφέρονται και δεν αδιαφορούν;
ΓΙΑΤΙ σκέφτομαι και δεν κοιμάμαι;
ΓΙΑΤΙ φοβάμαι και δεν τολμώ;
ΓΙΑΤΙ προσπαθώ και δεν εγκαταλείπω;
ΓΙΑΤΙ όλου του κόσμου μου το νόημα είναι στο ΔΙΟΤΙ;

Μάλλον Δάσκαλε πολύ με ζόρισες για να σε ρωτάω τώρα, το γιατί.

Με εκτίμηση, (διότι παρόλα αυτά σε εκτιμώ πολύ)

ΝΟΤΑ