Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

Τα κατάφερα

Μπράβο μου.
Προσπαθώ περίπου ένα τέταρτο να βάλω στο σπιτικό μου το πρώτο παράθυρο για τους επισκέπτες μου. Την Μαριάννα στον πάγο.
Άξιζε το κόπο όμως.
(κάποια πράγματα φαίνονται από την αρχή)

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας!
Σε ποια πολη μενετε;

M-meggie είπε...

Γειά σου και σένα. Δεν χρειάζεται νομίζω ο πληθυντικός.
Δεν ξέρω αν θέλω να απαντήσω στην ερώτησή σου.
Είδες τι περίεργο που είναι; Γράφω εδώ τις σκέψεις μου, που στην ουσία είμαι εγώ η ίδια, αλλά δεν νιώθω άνετα να γράψω που μένω.
Γιατί ρωτάς όμως;
Όπως και να έχει, στην "μετάβαση" που επιχειρώ μπορεί κάποια στιγμή, να νιώσω άνετα και να αναφέρω το όνομα της επαρχιακής πόλης που ζω, στο προφίλ μου.
Καληνύχτα ανήσυχε.

marianaonice είπε...

Σ΄ ευχαριστώ Νότα μου που με θεωρείς καλή σου παρέα. Και για μένα άξιζε τον κόπο η διαδικτυακή μας γνωριμία!! Ψυχανεμίζομαι ότι και εσύ ψάχνεις απεγνωσμένα για ελπίδα μετά από όσα έχεις βιώσει, ακριβώς όπως και εγώ. Θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε και περισσότερα.
Να είσαι καλά και είμαστε μαζί σου!!

M-meggie είπε...

Ψυχανεμίζεσαι;;;
Πόσο καιρό είχα να ακούσω αυτή τη λέξη και πόσο μου αρέσει αυτό που σημαίνει!!!!!!!!!!!!!!

marianaonice είπε...

Αλήθεια;;; Τη χρησιμοποιώ συχνά και νομίζω ότι εκφράζει ακριβώς αυτό που θέλω να πω. Ότι αντιλαμβάνομαι κάτι με την ψυχή μου και όχι με τις αισθήσεις μου!!
Καλό ξημέρωμα φίλη μου.

M-meggie είπε...

Εγώ δεν τη χρησιμοποιώ συχνά. Την νιώθω όμως. Ψυχανεμίζομαι, διαισθάνομαι και τότε ούτε τα λόγια χρειάζονται. Μόνο η σιωπή. Χρυσάφι όλου του κόσμου να νιώθεις και να σιωπάς.
Άκους τη σιωπή μου; Πρέπει να ακούς ένα ευχαριστώ.