Καληνύχτα νύχτα μου

Χαϊδεύω τα πλήκτρα να με συγχωρέσουν για την "απουσία" μου. Πόσος, μα πόσος καιρός να γλιστρήσω πάνω τους λέξεις, σημάδια στίξης, αριθμούς, σκέψεις, λογισμούς ιδιωτικούς, παρόλες γενικώς του νου και της ψυχής ... έως και παραλογισμούς ...
Πολύς καιρός!!!
Από μέρες με γυροφέρνει η επιθυμία να "μού" γράψω δυο κουβεντούλες κι απόψε ως πρόληψη ύστατη του πανικού, της βασικής μου ασθένειας, ήρθα.
Πάντα όταν "επιστρέφω" διαλέγω τυχαία παλιές αναρτήσεις και ταξιδεύω λίγο στα περασμένα μου και ξανά η ίδια απορία, εγώ τα είχα γράψει αυτά; Ναι, με εντυπωσιάζουν αυτά τα μικρά κειμενάκια που παραμένουν αναλλοίωτα στο διαδικτυακό χώρο μου, όσο εντυπωσιακό είναι και το πόσο αναλλοίωτες παραμένουν μέσα μου οι στιγμές που γράφτηκαν, συνήθως νύχτες σαν και την αποψινή.
Νυχτερινή ανάγκη η γραφή λοιπόν! Να ένα από τα καλά της νύχτας. Άηχη, μοναχική και κάποιες φορές εξομολογητική σαν συντροφιά φίλου που θέλει ν'ακούσει.

-Τι να πούμε νύχτα μου;
-Μείναμε μονάχοι;
-Ναι
-Τότε μπορούμε να πούμε τα πάντα ή οτιδήποτε εκτός από αυτά.
-Χα, καλόοο ... μάλλον γι'αυτό επέστρεψα ... για να βρούμε όλα τα "εκτός".
-Έτσι μπράβο, πες μου τώρα καληνύχτα πριν έρθει καινούργια μέρα.
-Μάλιστα. Καληνύχτα νύχτα μου.