Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Εξέλειπε η ανάγκη;

Αναρωτιέμαι αν τα "ιστολόγια" χάθηκαν ή υπάρχουν σε καλά κρυμμένες διαδικτυακές γειτονιές.
Σε όσα έχω πάει τελευταία υπάρχουν κάποιες αναρτήσεις, κυρίως πολιτικές ή εν τέλει σκέψεις περί των κοινών και σπανίως σκέψεις προσωπικές ή υπάρχει ποίηση αλλά το αξιοσημείωτο είναι πως δεν υπάρχουν σχόλια!!!
Ο καθένας στο καβούκι του μάλλον ή καλύτερα ο καθείς μονολογεί τα δικά του.
Σημεία των καιρών ή της ηλικίας!
Είδομεν.

8 σχόλια:

Eva είπε...

Χμμμ... μέσα στη σκέψη μου ήσουν; Τις τελευταίες μέρες στη βόλτα του σκύλου αυτό το θέμα σκέφτομαι και αναλύω μέσα μου. Που πήγαν εκείνα τα ωραία ιστολόγια που σαν κρυφά ημερολόγια εξομολογούνταν στο σύμπαν τα εσώψυχά τους αναζητώντας να τους προσελκύσουν συμβατοί άνθρωποι;
Έκλεισαν... αδρανήσαν... αφέθηκαν... Τα περισσότερα πλέον είναι (κακές δυστυχώς) απομιμήσεις αμερικάνικης συμπεριφοράς και νοοτροπίας ή -αυτό που κι εσύ είπες- γεμάτα συγκεκριμένες πολιτικές αναφορές και κρίσεις.
Σημεία των καιρών θα πω κι εγώ. Της ηλικίας, όχι, δεν θα ήθελα να είναι! :) Αλλά, ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει και το αντίθετο. Θα περάσει κι αυτό. Το θέμα είναι αν θα είμαστε εμείς ακόμη εδώ, μάρτυρες τούτης της εξέλιξης...
Καλώς βρεθήκαμε!
Eva
.•*¨`*•✿.Jajala Majala.✿•*¨`*•.

M-meggie είπε...

α χα, έχεις σκυλί;
κι εγώ, την Χλόη μου, αλλά όταν βγαίνω βόλτα μαζί της δεν σκέφτομαι τίποτα ή τουλάχιστον προσπαθώ

μπορεί και να είμαστε εδώ όταν βρεθούν "αλληλογράφοι"..

Καλώς βρεθήκαμε Εύα μου

airis είπε...

Επειδή είμαι από αυτούς που τα έχουν κλείσει τις καθημερινές θα σου πω.
Δεν μου αρέσει να έχω σχόλια και να μην απαντώ. Το θεωρώ αγένεια. Επειδή όμως ανεβάζω τη δουλειά μου τις καθημερινές, δεν μπορώ να απαντώ σε σχόλια , πολύ ωραία τα μπουκάλια σου κι εγώ να απαντώ: να'σαι καλά σε ευχαριστώ, παντού!
Όταν κάνω ανάρτηση που σηκώνει συζήτηση , ή που ο άλλος πιθανόν θα έχει αντίλογο, τα ανοίγω!
Οι φίλοι γνωρίζουν πια πώς έχει η κατάσταση κι όλοι μου είπαν να κάνω αυτό που με εξυπηρετεί. Αυτοί με τους οποίους έρχομαι σε αλληλεπίδραση ξέρω ότι και με κλειστά τα σχόλια βλέπουν τα έργα και τις ημέραι μου και είναι πάντα εδώ όταν έχω προβληματισμό, ποίηση (μου) ή ιστορίες (μου)!

Αλλα ακόμα κι αν κάποιοι ανεβάζουν πολιτικά κείμενα τι έγινε; Δεν είναι ελεύθερος ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει στο χώρο του;
Όπως ελεύθερος είναι κι αυτός που διαβάζει να επιλέξει πού θα σταθεί.
Αυτό κάνω εδώ και καιρό και έχω βρει γαλήνη και χαρά !
Φιλιά
Αριστέα ☺

M-meggie είπε...

Αριστέα μου, κατ'αρχήν ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και να το κάνει όπως ακριβώς τον εξυπηρετεί, στην μπλογκόσφαιρα.
Η δική μου παρατήρηση κυρίως ήταν συγκριτική με παλαιότερές μου εποχές εδώ, όπου τα σχόλια ακόμα και ως ένα χαμόγελο ήταν πολλά. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει και κάτι σπουδαίο. Ήταν όμως εντυπωσιακό στην βόλτα μου εδώ και κάποιες μέρες σε άλλα ιστολόγια πως δεν ακολουθείται η ίδια τακτική.

Κάνεις πολύ καλά που χρησιμοποιείς το blogging όπως ακριβώς το απολαμβάνεις. Άλλωστε έτσι και έχει νόημα.

:) :) :)

Mia Petra είπε...

Έλα σε μένα, έχω πολλά σχόλια! Αχαχαχα! Όπως κι η Αριστέα άλλωστε, από την οποία και έφτασα ως εδώ! Καλό βράδυ, καλώς σε βρήκα και να είσαι καλά :)

http://pistos-petra.blogspot.gr/

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Νο - τα!Καλώς σε βρίσκω! Είμαι κι εγώ ένας από αυτούς που περιγράφεται με τόσο λιτό - όμως περιεκτικό τρόπο - σε αυτή την ανάρτηση. Η ταχύτητα του φατσοβιβλίου φοβάμαι πως είναι αξεπέραστη πρόκληση για τους περισσότερους από εμάς και εγκλοβιστήκαμε σε αυτό. Προσωπικά, συνεχίζω να το έχω σαν καταφύγιο ρομαντικών στιγμών και καταγραφή όσων με κρατούν προβληματισμένο. Συνεχίζει να είναι το εργαλείο που έχει πάρει τα σημάδια του χρόνου επάνω του και οι λίγοι φίλοι που θα ακροαστούν τις ανησυχίες μου, μου είναι αρκετό.
Άλλωστε, πως θα σε έβρισκα σε αυτή τη γειτονιά αν δεν υπήρχε;
Ελπίζω να τα λέμε!

M-meggie είπε...

Πέτρα μου όπως είδες ήρθα και πράγματι διάβασα ένα υπέροχο κείμενο - αναφορά στον μεγάλο Γκάτσο μας.
Θα τα λέμε λοιπόν, όταν έχουμε κάτι να πούμε και όταν μπορούμε.
Την καληνύχτα μου

M-meggie είπε...

Προσωπικά Ευάγγελε δεν έχω και πολλή εκτίμηση στο fb. Καλό είναι κάποιες στιγμές αλλά ίσως αυτή η ταχύτητά του τελικά να με ενοχλεί. Αρκετές φορές είναι σαν του "ποδαριού" δουλειές.
Όπως και να'χει πάντα θα προτιμώ το blogging.
Φυσικά και θα τα λέμε. :)
(η εγγόνα ήρθε;)