Γράμματα ....

Πολλά, πάρα πολλά. Μικρά, μεγάλα, πλαγιαστά, ορθά, πολύχρωμα, μαύρα ή άσπρα γράφονται και σχηματίζουν λέξεις, προτάσεις, κείμενα ολόκληρα, μισά, μισοτελειωμένα, κρυφά, φανερά, καθάρια, ζαλισμένα, μεθυσμένα, χαρούμενα, λυπημένα, πικραμένα, άρρωστα, παράλογα, λογικά, εμπνευσμένα, πεζά, ασυνάρτητα, δυνατά, αδύναμα, χαζά, ανόητα ... μα όλα ανθρώπινα.
Το κυρίαρχο είναι αυτό. Όλα τα γράμματα που συνθέτουν λογισμούς, μα όλα, είναι ανθρώπινα Δημιουργούνται από ανθρώπους, από αυτούς που είναι μέσα στη ζωή, ό,τι πιο θαυμαστό υπάρχει και συνάμα ό,τι πιο αξιοθρήνητο.
Άπειρα τα γράμματα, τρομακτικοί οι συνδυασμοί τους, μαγικές οι δυνάμεις τους, αναπόφευκτες οι αδυναμίες τους. Συνδυάζονται και συνδέονται άρρηκτα με τους ιδιοκτήτες τους. Τους καθορίζουν, τους φωτογραφίζουν, τους προδίδουν, τους αναγκάζουν σε αποκαλύψεις, σε ανακαλύψεις, σε ανιχνεύσεις, σε αναζητήσεις. Τέλος τους εκθέτουν και τους προφυλάσσουν
Τέτοια γράμματα διαβάζουμε εδώ μέσα και ανάλογα με τις ψυχές μας τα αναπνέουμε. Άλλες φορές οι ανάσες μας έρχονται κοντά, κι άλλες φεύγουν μακριά από ό,τι την δεδομένη στιγμή δεν μας ταιριάζει, δεν μας "κάθεται" αρμονικά με ό,τι βιώνουμε, δεν μας "προβάλει" ό,τι νιώθουμε.

Σε όλες τις περιπτώσεις είναι λυπηρό να κρίνουμε.

Για σκεφτείτε το ήρεμα και ψύχραιμα. Όταν κρίνουμε, όταν βγάζουμε αποτέλεσμα - συμπέρασμα και εν τέλει απόφαση - κρίση με τι δεδομένα το κάνουμε. Με γράμματα που διαβάζουμε και που στην ουσία ψάχνουμε εναγωνίως να τα ταυτίσουμε με κάτι γνώριμο δικό μας. Έτσι μόνο τα κατανοούμε. Όταν δεν το καταφέρνουμε, πέφτουμε στην παγίδα να τα δαιμονοποιήσουμε ενώ θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου ή να τα παραβλέψουμε ή αν ασχοληθούμε, να τα "χιλιοψάξουμε".

Πολλές φορές έχω παραβλέψει γιατί δεν φτάνει το μυαλό μου στην αντίληψή τους, δεν φτάνει το βίωμά μου στην αφομοίωσή τους, δεν φτάνει η νοοτροπία μου, η ψυχή μου στην εμπέδωσή τους.
Πολλές φορές ακόμα δεν έχω ασχοληθεί γιατί είμαι "αλλού", σε άλλο μονοπάτι, σε άλλη "φάση".
Όμως, όταν έχω "χιλιοψάξει" το έχω κάνει μόνο για μένα, γιατί μόνο αυτό είναι το "ικανό μου" ή αν θέλετε, μόνο γι'αυτό αναλαμβάνω την ευθύνη.

Μην υποψιάζεστε πως είμαι ανυποψίαστη ... στο μέτρο των δυνατοτήτων μου βεβαίως.
Σε "αλκυονίδες" ημέρες βρίσκομαι όπως εύστοχα υποψιάστηκε η "Ανασαιμιά" φίλοι μου.