Αυτή την στιγμή

Τι αναπάντεχο!!!!!
Να βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο, στον ίδιο χώρο, να έχεις την ίδια θέα, να είναι ακριβώς τα ίδια πράγματα γύρω σου και νά'χεις τόσο διαφορετική την αίσθησή τους! Κάποιος θα μπορούσε να το πει εξέλιξη, ή πιο λαϊκά θά'λεγε πως προχώρησες μπροστά, εγώ έχω την δυνατή αίσθηση του τέλους μιας εποχής ολάκερης που έχει να κάνει με το συναίσθημα.
Μέρες με γυροφέρνει μια σκέψη σαν κατακλείδα. "Η Αγάπη Άργησε Μια Ολόκληρη Ζωή". Εν τέλει Δεν ήρθε. Εντάξει, ας ζήσω τώρα χωρίς αυτή. Ας ζήσω ελεύθερη χωρίς τις δεσμεύσεις της, γιατί και η αγάπη είναι δεσμός και μάλιστα πανίσχυρος.
Υπάρχει μια στιγμή από το παρελθόν πολύ οδυνηρή συναισθηματικά που παρ όλη την ένταση που την έζησα, θυμάμαι πως με είχε προϊδεάσει για την σημερινή μου κατάσταση.
Τον κοίταζα και δεν τον αναγνώριζα, σαν να έβλεπα έναν ξένο.
Αν και αυτή τη φορά δεν είμαι ικανή να έχω αγάπη, τότε δεν θα έχω ποτέ, σκέφτηκε το πολύ βαθύ ασυνείδητό μου. Τώρα ξέρω πως ήταν προ-αγγελία.
Ούτε εκείνη την φορά, την πιο σημαντική και πιθανώς αυτή που πίστεψα με όλη μου την καρδιά, αλλά ούτε μια δυό φορές πιο πριν, δεν ήρθε.

Δεν φαντάστηκα ποτέ πως το τέλος εποχής ισούται με ελευθερία!!!!!
Ελεύθερη αγαπάς τα πάντα και μαζί και τον εαυτόν σου. Αυτό είναι το δώρο της! Αυτή τη στιγμή δεν θά'θελα να είμαι πουθενά αλλού εκτός από εδώ που είμαι τώρα και έτσι όπως είμαι τώρα.