Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Η γοητεία!!!!!

Θα'θελα να μπορούσα να γράψω πολλά, ένα κατεβατό γεμάτο από εμένα, να γεμίσω αράδες και αράδες, οθόνες και οθόνες, αλλά όλα τα ανθρώπινα έχουν ειπωθεί ξανά.
Δεν έχω το άγχος του "πρωτότυπου", ούτε τον εγωισμό του "μοναδικού", έχω όμως την συναίσθηση του μάταιου και την πίκρα του αναπόφευκτου που αφελώς πίστεψα πως θα νικήσω.
Για "τιμωρία" στην "ύβρη" που διέπραξα οφείλω να υποκλιθώ στην δύναμη της καθημερινότητας και την γοητεία της εγγύτητας.

4 σχόλια:

Mia Petra είπε...

Δεν ξέρω τι λες εσύ, εγώ απολαμβάνω να σε διαβάζω, ακόμα κι αν έχεις γράψει μια αράδα λέξεις... Καλημερούδια!

To love life for what it is είπε...

Μου αρέσουν τα κείμενα που χρειάζεται να τα αποκρυπτογραφήσεις. Βέβαια, τα καταφέρνεις μόνο στο βαθμό που εμπειρίες και κώδικες με τον άλλο είναι κοινοί κι αναγνωρίζονται.
Μπορεί τα ανθρώπινα να έχουν ειπωθεί, αλλά ο τρόπος με τον οποίο γίνεται κάθε φορά η αφήγησή τους είναι που κάνει τη διαφορά, αγγίζοντας διαφορετικούς ανθρώπους. Κάθε αφήγηση έχει το κοινό της. Αλλιώς, δε θα υπήρχε κίνητρο να γράψει κανείς τίποτα ποτέ ξανά.
Η τελευταία φράση μού λέει κάτι σαν "νικήθηκα, αλλά έμαθα, ήρθα πιο κοντά στην ουσία και το απολαμβάνω". Δε σου ζητώ επαλήθευση - άλλωστε αν ήθελες να μεταδώσεις ένα μήνυμα καθαρά, θα το είχες κάνει ήδη. Απλά, σου δίνω τον τρόπο που προσέλαβα το κείμενό σου.
Καλή συνέχεια. :-)

M-meggie είπε...

Petra μου καλησπέρα.
Πολύ "ζεστό" το σχόλιο σου.
Σ ευχαριστώ και ... σ ευχαριστώ ξανά για την συντροφιά σου
;)

M-meggie είπε...

Love μου, η αλήθεια είναι πως αποφεύγω να με "αφηγούμαι" σε πρώτο πλάνο. Προτιμώ να γράφω τις "δευτερες" σκέψεις μου, αυτές που γεννιόνται από τα γεγονότα της ζωής μου αλλά χωρίς να αναφέρομαι σ αυτά, άλλωστε αυτές είναι και η ουσία εν τέλει.

Καταφέρνεις να πιάσεις την αύρα του άλλου όταν εστιάσεις στον λόγο του και φυσικά όταν υπάρχει κοινός τόπος.

Ναι, νικήθηκα και πιθανόν κατά κράτος. Προς το παρόν αυτό ξέρω μόνον, όλα τα άλλα υποθέτω πως θα'ρθουν αργότερα.

Καληνύχτα κι ευχαριστώ