Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Το γράμμα που δεν γράφτηκε έναν Αύγουστο

Απουσιάζεις, παντελώς και το πιθανότερο οριστικώς.
Τελειώνει κι αυτός ο Αύγουστος, κι αυτή η ευκαιρία μας με μια ακόμα διαφυγή σου στα μέρη της λογικής και της "πρακτικότητας"!!!!
Κρίμα Γενναίε μου, κρίμα αλλά όχι άδικο. Ελεύθερη βούληση να διαλέγεις ό,τι ενίοτε επιθυμείς. Ομοίως κι εγώ, η πιστή, η πιστότατη στις επιλογές μου, ακόμα κι όταν αυτές είναι άνευ ρεαλιστικής προοπτικής, διαλέγω το Τέλος αυτόν τον Αύγουστο. Ένα τέλος που έπρεπε να είχα προτείνει πολλά χρόνια πριν, αν σκεφτόμουν ιδιοτελώς. Δεν βαριέσαι, και τί έγινε που τώρα εσύ είσαι πανέτοιμος κι εγώ εσαεί ανέτοιμη. Θα "ετοιμαστώ" υπό των ήχο των τζιτζικιών που τραγουδάνε το τελευταίο τους τραγούδι στο μπαλκόνι μου. Όλη η ευθύνη δικιά μου, ομολογώ, στα μικρά και στα μεγάλα και προπάντων στ αδιανόητα, στ αχώρετα της καρδιάς μου.
Μην γίνομαι μελό όμως, δεν ταιριάζει στις επιλογές μου. Σκληρή η πραγματικότητα και πρέπει να την ακολουθήσω γιατί έχω "καθήκοντα" ανεκπλήρωτα ακόμα που χρειάζονται όλη την δύναμή μου. Υποχρεωτικά γυρνάω την πλάτη μου σε όσα με πληγώνουν. Οι πληγές ας μείνουν ορθάνοιχτες αλλά ... μακριά μου. Έλαβε τέλος η πολυτέλεια των συναισθημάτων μου. Πάμε πίσω στα μονοπάτια της επιβίωσης.
Καληνύχτα!

4 σχόλια:

fish eye είπε...

καλησπερα Νοτα

ειναι καλο, να εχεις επιγνωση του τι ζητας, τι σου δινουν και αν αυτο σε καλυπτει, ειναι καλο να φευγεις σε περιπτωσεις βασικων ελλειψεων και δεν σημαινει καθολου ανιδιοτελεια ή οχι.. σημαινει επιγνωση αναγκων και βηματα σταθερα στην πραγματικοτητα..
η ευθυνη ολη δικη σου, το ιδιο κι απολαυση της αλλαγης και μιας νεας αρχης

καλο βραδυ :)

To love life for what it is είπε...

"Το γράμμα που δε γράφτηκε έναν Αύγουστο"... μού φαίνεται ταιριαστός τίτλος ποιήματος.

Από ό,τι θυμάμαι, την περίοδο που κάποιος αισθάνεται απογοητευμένος από επιλογές που έκανε και φάνηκαν "ολίγιστες", το να έχει μεγάλες απαιτήσεις από αυτόν η καθημερινότητα μοιάζει ανακουφιστικό, μουδιάζοντας κάπως την καρδιά και οδηγώντας τον να αφεθεί στην πρόνοια της πραγματικότητας, στον χρόνο που προχωράει -μπροστά(;)- και αμβλύνει το αποτύπωμα των πραγμάτων.
Βέβαια, σκέφτομαι και τι συμβαίνει μόλις το μονοπάτι της επιβίωσης γίνει ξανά χαλαρό και επιτρέψει σε όσα δεν διευθετήθηκαν properly να ζητήσουν την επεξεργασία που τους οφείλεται. Θα επιστρέψει τότε με σφοδρότητα η πληγή για την οποία δεν επετράπη, λόγω συνθηκών, το πένθος, μαζί με τους "τόκους" από τη χειμερία της νάρκη - ή θα αφυπνιστεί ένα πράγμα νερόβραστο, αναιμικό, αφήνοντας ένα αίσθημα μοναξιάς και κενού για το "αδειανό πουκάμισο" στο οποίο είχε κανείς κάποτε επενδύσει, για αυτό που τελικά δεν ήταν; (Σαφώς τέτοια ερωτήματα, στην περίοδο που καταλαβαίνω πως διανύεις, είναι τελείως θεωρητικά και άνευ χρησιμότητας. I am just saying, επειδή η ανάρτησή σου ξύπνησε ορισμένες σχετικές αναμνήσεις και σε μένα.)
Πάντως, κάπου διάβαζα πρόσφατα, ότι όταν οι κύκλοι της ζωής μας κλείνουν, με το ξαναπέρασμα από το "σκοτεινό δάσος" (σε όποιο συμπέρασμα κι αν μας οδηγήσει αυτή η επιστροφή), η ευγνωμοσύνη ξανακυλάει στο παρόν και σε ό,τι το κάνει βιώσιμο. Το κάνει πιο ... χειροπιαστό, μάλλον, κόβοντας ή νοηματοδοτώντας τις περικοκλάδες που το κρατάνε τυλιγμένο και το εμποδίζουν να κινηθεί - αν μετέφρασα σωστά τον συγγραφέα. Με βάση αυτό, μπορεί για τώρα να έβαλες το γράμμα στο συρτάρι να κοιμηθεί, αλλά και όταν το βγάλεις από εκεί, μάλλον για καλό θα είναι. :-)

M-meggie είπε...

καρδούλα μου,
"βήματα στην πραγματικότητα" ... επιτέλους!

Αργούν συνήθως αυτά, κυρίως όταν έχεις πλήρη επίγνωση των αναγκών σου, αλλά άσχετα αν οι ανάγκες σου δεν καλύπτονται.
Όπως και να'χει πάντως η "άλλη" αρχή, σε αναγκάζει να μαζέψεις όλη σου τη δύναμη.
Κάτι είναι κι αυτό.

Σ ευχαριστώ
:)

M-meggie είπε...

Love life μου, ταιριαστός ίσως τίτλος ποιήματος ... μόνο που το ποίημα είναι συνήθως πικρό.

Αισιόδοξο μήνυμα το "παρόν και ότι το κάνει βιώσιμο" ... όταν έρθει η ώρα του.

Σ'ευχαριστώ που ασχολήθηκες τόσο για να διαβάσω όλα αυτά τα "θεωρητικά" που δεν είναι άνευ χρησιμότητας. Είναι συντροφικά και ως τέτοια ευπρόσδεκτα, αν και δεν σκοπεύω να συνεχίσω το "γράμμα" του Αυγούστου. Ήταν το τελευταίο.

Καλό σου απόγευμα καλή μου