tag:blogger.com,1999:blog-3545065595690703149.post2200716584139586927..comments2023-09-13T16:42:28.386+03:00Comments on Λενού: Πόσο μίζερο!!!Unknownnoreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-3545065595690703149.post-7176586477500492672015-10-23T17:06:38.228+03:002015-10-23T17:06:38.228+03:00Ακριβώς αυτό!!!! (αν και δεν το είχα "σημειώσ...Ακριβώς αυτό!!!! (αν και δεν το είχα "σημειώσει" στην Δημουλά)<br />Και να σου πω και κάτι ακόμα;<br />Δεν ξέρω αν λυπάμαι που με έχει εγκαταλείψει η ελπίδα. Μου μοιάζω πιο απελεύθερη. M-meggiehttps://www.blogger.com/profile/11519761911091144498noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3545065595690703149.post-36760385896365041382015-10-23T13:31:55.715+03:002015-10-23T13:31:55.715+03:00Η απάντησή σου μου θύμισε το εξής, από την Κική Δη...Η απάντησή σου μου θύμισε το εξής, από την Κική Δημουλά: "εμμονή είναι το χρέος μας απέναντι στον όρκο που δώσαμε στην ελπίδα, ότι δε θα την εγκαταλείψουμε ποτέ, ακόμη κι όταν εκείνη μας εγκαταλείψει." :-) To love life for what it ishttps://www.blogger.com/profile/01155870531848289123noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3545065595690703149.post-63203478657176070832015-10-23T11:21:52.343+03:002015-10-23T11:21:52.343+03:00Συμφωνώ γι'αυτό και ελπίζω να με "αναχαιτ...Συμφωνώ γι'αυτό και ελπίζω να με "αναχαιτίσω", όμως, αν και το κριτήριο της λογικής είναι το "όφελός μας", υπάρχει κατ'εμέ και το κριτήριο του ενστίκτου που δεν ταυτίζεται πάντα με αυτό της λογικής και συνεχίζει επί πολύ να μένει πιστό στο συναίσθημα έως ότου καταφέρει να μπει σε "όρια" λογικής.<br />Σ'αυτή την διαδικασία είμαι (αν και δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη διαδικασία).<br />:)M-meggiehttps://www.blogger.com/profile/11519761911091144498noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3545065595690703149.post-66944246083378101942015-10-22T21:17:56.495+03:002015-10-22T21:17:56.495+03:00Να εξηγήσω πώς εννοώ το σχόλιο που έκανα: όταν υπά...Να εξηγήσω πώς εννοώ το σχόλιο που έκανα: όταν υπάρχει ανταπόκριση σε κάποια προσπάθεια που κάνουμε, παίρνουμε θετική ανατροφοδότηση, που λειτουργεί ως κίνητρο για να συνεχίσουμε, να επιμείνουμε. Όταν όχι μόνο δεν υπάρχει ανταπόκριση, αλλά συνεχιζόμενο κάτι επί μακρόν δημιουργούνται και αντι-κίνητρα για την περαιτέρω συνέχειά του (για παράδειγμα, αισθανόμαστε "μίζερα", νιώθουμε ότι αυτό που κάνουμε "μας τρώει") - κι εμείς, παρ'όλα αυτά, το συνεχίζουμε, παύει να είναι προς όφελός μας, δεν είναι παραγωγικό, επομένως δεν το χαρακτηρίζουμε θετικά. Ούτε για χάρη μας "επιμένουμε", ούτε για χάρη άλλου (δε μας το ζητά κανείς). Οπότε, για ποιόν λόγο συνεχίζουμε, αν όχι επειδή δε μπορούμε να επιβληθούμε στον εαυτό μας να σταματήσουμε; Εξ ου και ανέφερα την εμμονή. Διαφωνείς; To love life for what it ishttps://www.blogger.com/profile/01155870531848289123noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3545065595690703149.post-7397206063302531442015-10-22T20:52:16.444+03:002015-10-22T20:52:16.444+03:00Δηλαδή Love μου όταν υπάρχει ανταπόκριση είναι απο...Δηλαδή Love μου όταν υπάρχει ανταπόκριση είναι αποδεκτή η "επιμονή" και όταν δεν υπάρχει μετατρέπεται σε εμμονή;<br />;)M-meggiehttps://www.blogger.com/profile/11519761911091144498noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3545065595690703149.post-58741162305475048202015-10-21T19:50:19.347+03:002015-10-21T19:50:19.347+03:00Το "επιμονή" είναι θετική διατύπωση που,...Το "επιμονή" είναι θετική διατύπωση που, για μένα, δε μπορεί να είναι μίζερη. Νομίζω, πως αναφέρεσαι στην κακοφορμισμένη, εκφυλισμένη, αρνητική εκδοχή της επιμονής, που είναι η εμμονή. Αυτό που κάνει τη διαφορά μεταξύ τους, θα έλεγα, πως είναι η ανταπόκριση, ή η έλλειψή της. To love life for what it ishttps://www.blogger.com/profile/01155870531848289123noreply@blogger.com